3 belangrijke misverstanden rondom ouders en scheiden

3 belangrijke misverstanden rondom ouders en scheiden

Het laatste half jaar heb ik veel mediators, advocaten en coaches mogen trainen. Vooral de training ‘Kind uit de (v)echtscheiding’, waar professionals drie interventies leren waardoor ouders door betere communicatie niet in een vechtscheiding belanden, is enorm populair.

We worstelen met ouders die het één zeggen en het ander doen, om niet in een eindeloze discussie verzeild te raken of belangrijke zaken uitstellen en ‘later’ onderling willen regelen. Hoe ga je daar als professional mee om?

Ik begrijp wel waarom het zo moeilijk is! Er zijn namelijk een aantal misverstanden rondom ouders en scheiding die ervoor zorgen dat ons werk als scheidingsprofessional moeilijker is dan we denken.

Misverstand 1: OUDERS WILLEN ER GRAAG SAMEN UITKOMEN. De meeste professionals geven tijdens de training aan dat ze niet goed begrijpen waarom ouders zoveel conflicten hebben. Ze geven namelijk tijdens de begeleiding aan er samen uit te willen komen en niet in een vechtscheiding te willen belanden. Toch zegt hun gedrag vaak iets heel anders. Dit komt omdat ouders zelf ook niet beseffen in welk wespennest ze belandt zijn aan het eind van hun relatie en dus niet doorhebben dat ‘er samen uitkomen’, gemakkelijker gezegd is dan gedaan! Ze weten niet hoe ze constructief met elkaar kunnen communiceren en overleggen.

Misverstand 2: OUDERS MOETEN HUN  VERANTWOORDELIJKHEID NEMEN. De afgelopen jaren heb ik deze uitspraak van talloze professionals en politici gehoord en ik ben helemaal klaar met deze dooddoener! Iedere ouder die een scheiding heeft meegemaakt weet dat je niets liever wil dan de scheiding goed regelen voor je kinderen, dat heeft helemaal niets te maken met je verantwoordelijkheid NIET nemen. Maar doe het maar eens! Discussies, zwartmakerij, conflict, het ligt allemaal verleidelijk op de loer als je nog vol in de emotie zit en gaat scheiden. Voor jou als professional ligt hier dus de taak om ze bewust te maken. Welk gedrag draagt bij aan de problemen en welk gedrag draagt juist bij aan de oplossing?

Misverstand 3: JE MOET ALTIJD MET BEIDE OUDERS WERKEN. Dit hoor ik heel vaak terug van professionals. Dat alle begeleiding en gesprekken met beide ouders moeten plaatsvinden zodat ze zich niet ’tekort’ gedaan voelen. Bovendien moeten beide ouders evenveel spreektijd hebben en aandacht krijgen. Wat een onzin! Tijdens mediation moeten natuurlijk beide partijen de kans krijgen hun standpunten naar voren te brengen. Maar als je merkt dat één van de twee meer begeleiding/coaching nodig heeft of het meest last heeft van zijn/haar emoties, dan moet je als professional ingrijpen. Bovendien werkt het zo dat als de één verandert, de ander mee verandert omdat de hele dynamiek van de relatie verandert.

Ik denk dat de omzichtige en bemiddelende aanpak van ouders in een scheiding niet altijd de beste is. Wat ook niet werkt is een aanpak die slechts de nare consequenties voor de kinderen benadrukt, dit bevordert slechts het schuldgevoel bij ouders, ze leren geen structureel ander gedrag.

Mijn aanpak is bepaald niet soft, maar mijn klanten zijn blij met de heldere en duidelijke aanpak. De vraag is of ze een constructieve samenwerkingsrelatie hebben met de andere ouder. Is het antwoord NEE, dan leer ik ze graag een aanpak die wél werkt en zorgt voor die goede relatie! Een aanpak die negatieve emoties neutraliseert, de ouder leert communiceren in een stijl die werkt, en waardoor hij/zij een compromis kan sluiten tijdens de vele discussies en conflicten. Ik werk zowel met beide ouders als met één van de ouders. De resultaten zorgen voor een duurzame goede ouderschapsrelatie.

Wat zijn jouw ervaringen?  Ik kijk uit naar je reactie op mijn blog!

Inhoudsopgave

Nieuwste artikelen